Leczenie psychiatryczne
Psychiatra Bydgoszcz
– dla osób dorosłych
- zaburzenia nastroju (depresja) – zarówno adaptacyjne, czyli np. związane z zewnętrznymi zdarzeniami jak i endogenne, mogące być powodem zmian nastroju na tle biologicznych uwarunkowań, w tym epizody depresji czy przewlekłe zaburzenia nastroju, depresja nawracająca;
- choroba afektywna dwubiegunowa;
- zaburzenia lękowe, zespół lęku napadowego, fobie, lęk uogólniony, lęk społeczny;
- zaburzenia snu;
- zaburzenia osobowości;
- schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne;
- zaburzenia poznawcze w różnych problemach psychiatrycznych;
- zaburzenia otępienne.
To nas wyróżnia!
Pierwsza konsultacja z lekarzem psychiatrą w PROPSYCHE to aż 60 minut. Lekarz ma czas nie tylko zająć się objawami, ale także na spokojnie omówić leczenie oraz wysłuchać i poznać pacjentów.
Kiedy umówić się do lekarza psychiatry?
Jakie objawy mogą wskazywać na potrzebę konsultacji?
Najczęstsze objawy, które wymagają leczenia psychiatrycznego:
- trwające ponad 2 tygodnie obniżony nastrój, apatia, poczucie braku energii, permanentne zmęczenie, poczucie winy, bardzo pesymistyczne widzenie siebie lub otoczenia, swojej przyszłości,
- myśli lub próby samobójcze,
- bezsenność, wczesne wybudzanie się lub trudności w zasypianiu,
- nieprzemijający niepokój, napady paniki,
- paraliżujący stres w pracy, na studiach, przed egzaminami,
- nadmiernie euforyczny nastrój, który nie wydaje się mieć uzasadnienia w życiu, impulsywne decyzje o zmianie stylu życia, wyjazdach, wydawanie w sposób niekontrolowany dużych sum pieniędzy,
- słyszenie głosów (m.in. które komentują nasze zachowanie i nie mijają – np. jesteś do niczego, nic nie osiągniesz, musisz wyjechać), halucynacje słuchowe lub wzrokowe,
- zaburzenia myślenia, problemy z pamięcią, utrzymująca się „mgła” w umyśle, spowolnienie myślenia, otumanienie, które utrzymuje się pomimo zadbania o sen, niesłabnące problemy z koncentracją uwagi.
Do lekarza psychiatry dobrze udać się, gdy doskwierające nam objawy utrzymują się ponad 2 tygodnie i nie słabną.
Co więcej, dobrą wskazówką jest to, że doświadczane przed nas cierpienie wtórnie generuje silny stres. Np. bardzo słabo śpimy, jesteśmy rozdrażnieni i przez to martwimy się o jakość naszej pracy lub nie jesteśmy w stanie bez utraty kontroli porozmawiać z bliską osobą.
Lista objawów nigdy nie zastąpi wizyty w gabinecie i konsultacji ze specjalistą!
W PROPSYCHE świadczymy ambulatoryjną prywatną opiekę psychiatryczną w Bydgoszczy. To, co nas wyróżnia, to nasz zespół, w którym psychiatrzy pracują ramię w ramię z psychologami i psychoterapeutami, a także atmosfera, która panuje w naszym ośrodku.
lek. Beata Przybysławska, specjalista psychiatra
Nasza opieka psychiatryczna obejmuje pełen proces leczenia ambulatoryjnego: diagnozę, wdrożenie i podtrzymanie leczenia, kierowanie do innych specjalistów, psychologów i psychoterapeutów, wystawienie zaświadczeń i opinii, recept itp.
Przyjazna i nowoczesna psychiatria
Pierwsza konsultacja u psychiatry krok po kroku
O co pyta psychiatra na pierwszej wizycie?
Pierwszorazowa konsultacja psychiatryczna w naszym ośrodku trwa 60 minut. Stawiamy na jakość, a więc nie mam mowy o pośpiechu. Lekarz ma czas, by z porozmawiać z pacjentem i przeanalizować jego potrzeby.
Podczas pierwszej wizyty lekarz psychiatra w naszej siedzibie w Bydgoszczy przeprowadza wstępny wywiad psychiatryczny, analizuje wcześniejszą dokumentację (jeżeli osoba była już leczona), dokonuje rozpoznania, czyli stawia diagnozę i planuje leczenie. W trakcie typowego wywiadu psychiatrycznego może zapytać o:
- aktualne objawy – czas trwania, stopień ich nasilenia, powiązanie z czynnikami zewnętrznymi,
- wywiad medyczny – stan zdrowia obecnie oraz w przeszłości, przebyte choroby, wcześniejsze leczenie niepsychiatryczne itp.,
- historię życia – rozwoju we wcześniejszych okresach życia, rodzina, edukacja, funkcjonowanie zawodowe,
- życie społeczne – relacje rodzinne, towarzyskie, związki,
- zainteresowania, sposoby radzenia sobie ze stresem, plany życiowe itp.
lek. Katarzyna Łachut, specjalista psychiatra
Zebrane podczas wywiadu informacje mają posłużyć z jednej strony trafnej ocenie aktualnego stanu psychicznego pacjenta oraz zrozumieniu czynników, które mogły przyczynić się w życiu pacjenta do wystąpienia objawów zaburzenia lub choroby. Dzięki temu możliwe jest nie tylko skuteczne leczenie objawowe, ale także identyfikacja czynników ryzyka nawrotów oraz zapobieganie im.
Lekarz psychiatra ocenia następnie możliwości zastosowania różnych form leczenia. Analizując objawy pacjentów oraz ich potrzeby w zakresie codziennego funkcjonowania (np. obciążenie pracą, konieczność wykonywania zajęć w dużym skupieniu, aktywność seksualna), psychiatra dobiera leczenie tak, by było jak najbardziej skuteczne, minimalizując prawdopodobieństwa pojawienia się efektów ubocznych, które mogłyby obniżyć jakość życia pacjenta.
Lekarz może także skierować pacjenta do innych specjalistów, takich jak psychoterapeuta, seksuolog, terapeuta uzależnień, jeśli uzna, że zwiększy to efektywność leków lub prezentowane objawy wywodzą się w dużej mierze z trudności w funkcjonowaniu psychologicznym.
Dowiedz się więcej na temat pierwszej wizyty u psychiatry.
Skuteczne leczenie psychiatryczne
Mity na temat leków psychiatrycznych
Efekty uboczne leków
Bywa, że cierpienie emocjonalne, depresja, lęki, czy inne objawy znacznie utrudniają osobie codzienne funkcjonowanie, ale ze względu na obawy przed leczeniem psychiatrycznym nie decyduje się ona na konsultację z psychiatrą. Prawdą jest, że początki psychiatrii to leki, które często prowadziły do wielu działań niepożądanych. Do tego dochodzi fantazja reżyserów kina, którzy przedstawiają osoby leczące się na depresję jako senne i nadmiernie uspokojone.
Nic bardziej mylnego. Współczesna, nowoczesna psychiatria dysponuje lekami, które mają bardzo subtelne i wybiórcze działanie. Do tego istnieje szereg substancji o podobnym działaniu, które mogą być stosowane zamienne w zależności od nasilenia objawów czy potrzeb pacjenta. Dzięki temu, leki przeciwdepresyjne czy przeciwlękowe, a nawet nowoczesne leki przeciwpsychotyczne mogą prowadzić do znacznej poprawy w wielu sytuacjach przy minimalnych efektach ubocznych. Gdy takowe już się pojawiają, psychiatra ma możliwość zmiany leku lub dawki.
Czy leki bierze się całe życie?
Nie jest też prawdą, że raz rozpoczęte leczenie psychiatryczne, trwać będzie do końca życia. Najczęściej leki są stosowane do momentu ustąpienia objawów lub ich znacznego osłabienia się oraz przez pewien czas po tym (np. w czasie epizodu depresji oraz kilka miesięcy po nim), aby organizm odzyskał w pełni swoją równowagę, a osoba mogła wrócić do normalnego przedchorobowego funkcjonowania i by zmniejszyć w ten sposób ryzyko nawrotu.
Częstym błędem popełnianym przez pacjentów jest samodzielnie odstawianie leków, gdy tylko zauważą początek ustępowania objawów. Może to wywołać nie tylko ich szybki powrót, ale także skutkować negatywnymi konsekwencjami dla zdrowia (np. niektóre leki należy odstawiać stopniowo by zapobiec złemu samopoczuciu). Takie postępowanie oraz tzw. branie leków w kratkę, może także doprowadzić do tego, że dla lek przestanie na nas działać.
W celu umówienia pierwszej wizyty prosimy o kontakt telefoniczny
+48 790 219 220
Czym najczęściej zajmuje się psychiatra?
Zaburzenia nastroju, depresja
Według danych WHO depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym i czwartym najpoważniejszym problemem zdrowotnym, z którym zmagają się ludzie na całym świecie. W Polsce na depresję cierpi ok. 1,5 miliona osób. Podstawowe objawy depresji to:
- obniżenie nastroju, które utrzymuje się przez większość czasu (ciągłe uczucie smutku, rozpaczy, obojętności) – stan ten jest niezależny od zewnętrznych okoliczności – nie mija pod wpływem przyjemnych wydarzeń,
- utrata zainteresowań i zdolności do odczuwania radości przy podejmowaniu działań, które dotychczas dawały przyjemność (anhedonia) – osoba chora zaprzestaje dotychczasowych aktywności lub wykonuje je bez satysfakcji, z poczucia obowiązku,
- zmniejszenie energii prowadzące do dużego zmęczenia nawet po niewielkim wysiłku oraz zmniejszona aktywność i spowolnienie psychoruchowe. O innych objawach depresji przeczytasz tutaj.
Zaburzenia lękowe
zespół lęku napadowego, fobie, lęk uogólniony, lęk społeczny
Lęk uogólniony to stałe odczuwanie niepokoju wobec codziennych wydarzeń. Natomiast fobia charakteryzuje się nieuzasadnionym, utrwalonym strachem przed konkretnymi, określonymi obiektami lub sytuacjami i usilnym ich unikaniem. Nasilenie takiego lęku może być różne, od lekkiego niepokoju do napadu paniki. Najczęściej występujące fobie to: akrofobia, klaustrofobia, nyktofobia, tanatofobia, hematofobia, kancerofobia.
Różne formy może przybierać lęk społeczny. Może mieć postać uogólnioną – taki lęk pojawia się podczas wszystkich interakcji społecznych lub izolowaną. W tym drugim przypadku lęk występuje w jednej lub kilku sytuacjach społecznych np. podczas wystąpień publicznych, jedzenia w towarzystwie innych. Osoba z fobią społeczną boi się przede wszystkim oceny ze strony innych, kompromitacji, ośmieszenia. minimalnych efektach ubocznych.
Choroba afektywna dwubiegunowa
Choroba afektywna dwubiegunowa (CHAD) to dolegliwość, w której dużą rolę odgrywają czynniki genetyczne. Za predyspozycje do zachorowania na CHAD odpowiada kilkadziesiąt różnych genów. Choroba charakteryzuje się występowaniem dwóch faz: fazy manii i fazy depresji.
Objawy manii to wzmożony, ekspansywny lub drażliwy nastrój, wzmożona aktywność i zwiększona energia. Inne objawy mogące wystąpić w tym stanie to: nastawienie wyższościowe, zmniejszona potrzeba snu, nadmierna gadatliwość, przyśpieszony tok myślenia, rozpraszalność uwagi, większa niż zwykle aktywność socjalna, seksualna lub pobudzenie ruchowe oraz zaangażowanie się w czynności mogące mieć przykre następstwa. Jeśli chodzi o stan depresji w przebiegu CHAD, charakteryzuje się on podobnymi objawami jak np. depresja nawracająca.
Zaburzenia snu
Człowiek 30 proc. swojego życia spędza śpiąc. Jednak nie zawsze tak jest, jedni śpią więcej, inni mniej, wiele zależy na przykład od czynników genetycznych, wieku, płci.
Wyróżnia się wiele różnych zaburzeń snu, związane są one między innymi z bezsennością, nadmierną sennością, zaburzeniami oddychania w czasie snu, zaburzeniami rytmu okołodobowego snu i czuwania. Do zaburzeń snu zaliczamy także parasomnie (polegają na występowaniu nieprawidłowych zdarzeń podczas snu) lub zespół niespokojnych nóg.
Zaburzenia snu mogą wystąpić w przebiegu wielu chorób psychicznych, somatycznych i neurologicznych. Jednym z częściej występujących zaburzeń jest bezsenność (insomnia). Chory odczuwa swój sen jako niewystarczająco długi lub uważa, że jakość jego snu jest zła.
Zaburzenia osobowości
Określa się tak grupę zaburzeń psychicznych, w których bardzo wyraźne są długo trwające wzorce patologicznych zachowań i przeżywania. Takie wzorce powodują kłopoty w funkcjonowaniu osoby.
Wśród zaburzeń osobowości wyróżnianych w klasyfikacji medycznej mamy między innymi: osobowość paranoiczną, osobowość schizoidalną, osobowość dyssocjalną, osobowość histrioniczną, osobowość chwiejną emocjonalnie (typ pograniczny – borderline i typ impulsywny), osobowość zależną, osobowość lękliwą, osobowości anankastyczną. Tradycyjnie wyróżnia się jeszcze osobowość narcystyczną i psychopatyczną (w klasyfikacji medycznej funkcjonują pod innymi określeniami).
W każdym z tych zaburzeń osoby borykają się z innymi problemami, na przykład w paranoicznym zaburzeniu osobowości dominuje brak zaufania i podejrzliwość wobec innych.
Schizofrenia
Schizofrenia jest jedną z najpoważniejszych chorób psychicznych. Cierpi na nią 1 proc. populacji, w Polsce to około 300-400 tys. osób. Obecnie nie jest znana jedna przyczyna tej choroby, badacze wymieniają wiele różnych czynników, które mogą mieć wpływ na wystąpienie objawów. Zaobserwowano, że częściej schizofrenia pojawia się u osób, które miały w rodzinie osoby cierpiące na tę chorobę. W przypadku schizofrenii bardzo ważna jest wczesna interwencja. Szybkie podjęcie leczenia daje większe szanse na remisję choroby. Schizofrenia przyjmuje różne postacie.
Najczęściej występuje schizofrenia paranoidalna. Charakteryzują ją luźno powiązane urojenia, najczęściej o charakterze prześladowczym. Inna postać tej choroby to tzw. schizofrenia katatoniczna. W jej przebiegu dominują zaburzenia napędu psychoruchowego, a kontakt z chorym może być bardzo utrudniony.
Zaburzenia otępienne i poznawcze
Zaburzenia otępienne najczęściej dotykają osób starszych, ale nie tylko. Mogą być następstwem choroby, uszkodzenia mózgu lub dysfunkcji mózgu. Zaburzenia otępienne dotyczą np. pamięci, myślenia, orientacji, zdolności do uczenia się, umiejętności oceny sytuacji. Takim zaburzeniom często towarzyszą zaburzenia emocjonalne i zaburzenia zachowania. Jeśli objawy występują w stopniu lekkim to zazwyczaj chorzy skarżą się, że zapominają o umówionych terminach spotkań, często nie mogą znaleźć potrzebnych im przedmiotów, mają trudności z zapamiętaniem i przekazaniem informacji. W bardziej nasilonych przypadkach mogą mieć trudności z orientacją w terenie i czasie, a także z rozpoznawaniem osób, lepiej pamiętają dawne wydarzenia niż te, które miały miejsce na przykład kilka dni temu.
Zaburzenia poznawcze mogą towarzyszyć właściwie wszystkim problemom psychiatrycznym. Występują u osób z depresją, zaburzeniami afektywnymi, np. czasami pacjent odczuwający lęk nie zdaje sobie sprawy, że może być on objawem depresji. W takich sytuacjach w postawieniu właściwej diagnozy pomoże badanie neuropsychologiczne. Dzięki niemu możliwa jest szczegółowa ocena deficytów funkcji poznawczych, między innymi: pamięci, uczenia się, procesów językowych i wzrokowo-przestrzennych, myślenia, uwagi.